Kreta - Chersonissos

Kreta – Chersonissos

Op maandag 7 juli ging mijn wekker om 3.00 ‘s nachts. Met een duf hoofd zat ik een paar uur later energie te winnen bij Starbucks op Schiphol. Samen met mijn superreisgenootje Patty.
Na een best relaxte reis (turbulentie is eigenlijk wel grappig) gingen de deuren van het vliegtuig open en liepen we tegen een muur van warmte aan. Na een omkleedsessie in de toiletten van het vliegveld Heraklion konden we de 40 graden aan. Met een bus vol leuke jongeren kwamen we bij het hotel aan. We werden daar verwelkomd door het barpersoneel met het meest ranzige anijsdrankje ever. ‘Opdrinken en blijven lachen…’. Onze studio was best aardig en we hadden zelfs een kinderbed (dat uiteraard fungeerde als kledingkast).
Na een herindeling van onze kamer en boodschappen te hebben gedaan bij Select doken we het zwembad in. Heerlijk.

Diezelfde nacht hebben we het nachtleven (de boulevard) verkent samen met een klasgenootje en zijn vriendengroep. In Tiger hebben we staan meebrullen met de Spice Girls en in BioBio zijn we volledig losgegaan op ‘My lipgloss is cool’. Wat een gekkenhuis.
Dinsdagnacht hebben we Clubnight ervaren met een grote groep jongeren en de reisleiding van een aantal hotels. Clubs die we hebben bezocht waren onder andere Nitro, Amnesia, Camelot en The Matrix. Bij de meeste clubs kreeg je een shotje maar sommige clubs waren echt toeristisch-Grieks (namelijk geldbelust en gierig) en hadden een soort jerrycan gevuld met drank waar iedereen een slok uit mocht. Thanks, but no thanks.
Echt Grieks waren trouwens ook de toiletten. Geen enkele had een slot (ook niet in clubs) en je moest het toiletpapier in een prullenbak gooien. Een ervaring op zich.

De volgende nacht is Patty nokkie gegaan in Amnesia (hoe toepasselijk) en het kwam dit keer niet door de drank, ze had last van uitdroging. Veruit het engste wat ik heb meegemaakt in deze vakantie. En dit terwijl wij, stoere chicks die we zijn, de samariakloof hebben gelopen (denk 23 kilometer in 40 graden), jetski’s hebben bestuurd, bananenboot hebben gereden (?), op zo’n ronde opblaasdonut achter een speedboot hebben gezeten, en vanaf een cruiseschip de zee in zijn gesprongen. I tell you, Patty met pupillen als schotels en blauwe lippen opeens flauwvallend wil je niet meemaken. Gelukkig waren alle meiden in de toiletten erg behulpzaam en hebben ze ons geholpen met water en suikersnoepjes.

Dit keer was het trouwens niet alleen Patty die pech had, ik ben van de marmeren trap afgedonderd naast het zwembad (nee, ik had niet gedronken). Resultaat: Voet gekneusd en een halve dag verspild in een ‘Medical Centre’. (De dokter, een soort look-a-like van die vader van ‘The Fresh Prince of Bel Air’, was trouwens echt de aardigste dokter die ik ooit heb ontmoet) Wel heb ik hier het meest originele souvenir aan over gehouden, röntgenfoto’s. Dat kunnen niet veel mensen zeggen.
De samariakloof is trouwens ook gelopen met die voet, 2 dagen later. Nu, 2 weken later, doet m’n voet nog steeds pijn. Maar hee, je zit daar in Griekenland, de kans om die Samariakloof te lopen krijg je misschien maar één keer… ja toch? And it was só worth it. Het was echt prachtig, echt een ontzettende aanrader voor iedereen die naar Kreta gaat. Als je tenminste geen pussy bent…

De Samariakloof was trouwens best te doen. Patty en ik hebben ‘m in 4 uur en 3 kwartier uitgelopen, terwijl we er 6 uur voor hadden. De busreis daarentegen was hel. In Griekenland hebben ze namelijk nog nooit gehoord van het fenomeen ‘vang-rails’. De buschauffeurs kennen het woord ‘langzaam’ ook niet, en bij de bordjes ‘40’ werd er keihard 80 gereden. Ik zal even een beeld schetsen; 80 kilometer per uur in de bochten, op 1000 kilometer hoogte (klein beetje overdreven) op 1 cm van de afgrond af, zonder vang-rails. No kidding dat de halve bus zat te kotsen op de heenreis. Op de terugreis uiteraard weer, maar daar heb ik niets van meegekregen want ik heb zittend geslapen (jawel, ik. Geloof het of niet).

Over overwinningen gesproken. Ken je die Franse toiletten? Zo’n gat in de grond, in een hokje dat volledig is ondergepist en gepoept? (excuses voor het plastische taalgebruik) Nou, op zoiets heb ik, eh, gehurkt. Ik kan je zeggen, mijn smetvrees is vrijwel verdwenen na mijn vakantie in Griekenland.

Ook mijn angst voor alles wat kruipt en meer dan 4 poten heeft is minder geworden. Al gelijk de eerste dag was het raak en zat er een springende spin in onze kamer. Springend ja. Doodeng. Het hele hotel was direct op de hoogte van onze aanwezigheid want gillend en schreeuwend zijn we onze kamer uitgerend en in het Engels riepen we ‘We have a spider….. can someone kill it!!!!’ Uiteraard kregen we een nuchter Nederlands antwoord ‘gewoon op gaan zitten’. Maar… de bovenbuurjongens hebben ons gered van onze eerste spin.
Dit soort taferelen volgden nogal vaak, en zo hebben we eigenlijk kennis gemaakt met de meerderheid van het hotel… (nee hoor, zelf heb ik 2 spinnen ge-killed en er we hebben maar drie keer de hulp ingeroepen van buren..)

We hebben trouwens ook nog een SunSet Party Cruise beleeft, en dit was echt heel erg stoer. Iedereen in het wit gekleed (met uitzondering van een paar dwarsliggers, die in geel of roze waren..) en midden op zee van die boot afgesprongen. Ontzettend zout water, maar heel erg helder. Op de terugweg was het superdonker en de boot heel schattig verlicht. De muziek ging aan en iedereen ging volledig los op die boot. Bij terugkomst op de haven kneiterhard ‘t is stil… aan de overkant’ gezongen naar alle restaurantjes bij het strand. Het patriottische gevoel kwam in mij naar boven.

Elke avond zijn wij, jetsetters die we zijn, uit eten geweest. De eerste avond naar een hip tentje genaamd ‘Crystel’. De volgende avond wilden we naar een traditioneel Grieks restaurantje. Dit restaurantje, Tarantella Restaurant Taverna Nikos Family (vlakbij Select), beviel ons zo goed dat we hier elke avond hebben gegeten. Wat een ontzettend lieve mensen werken daar en wat een heerlijk eten. Toen we de laatste avond vertelden dat we de volgende dag niet meer terug kwamen hebben we een Grieks geborduurd schort gekregen! Dat is misschien wel mijn leukste souvenirtje, omdat we het hebben gekregen van Grieken.

Ik heb trouwens gisteren een e-mailtje gehad met een uitnodiging voor een reünie voor de chersonissosgangers die we daar hebben ontmoet. Zo’n leuk initiatief!

Chersonissos is echt een aanrader, want er is voor elk wat wils, het weer is super en de sfeer echt heel erg relaxed. Het eten is heerlijk en de activiteiten echt super.

Voor beeldmateriaal verwijs ik u door naar mijn foto’s. (volgen nog)

Waarschuwing; pas op voor schokkende beelden. (denk; ranzige toiletten en huge spinnen)